Pierwsze europejskie wzmianki o tabace pochodzą z roku 1497, z książki „De Insularium Ritibus” autorstwa zakonnika Romana Pane, który towarzyszył Krzysztofowi Kolumbowi podczas jego drugiej wyprawy. Pane opisał, jak Indianie Taino inhalowali zmielony na proszek tytoń przez rozwidloną rurkę w kształcie litery „Y”.
W Europie tabaka zyskała popularność w XVI wieku, kiedy to lekarze w Lizbonie zaczęli używać jej w medycynie, wierząc w jej zdolności lecznicze. Francuski ambasador w Lizbonie, Jean Nicot, przekazał próbkę tabaki na francuski dwór królewski, gdzie stała się ulubioną używką królowej Katarzyny Medycejskiej, cierpiącej na migreny.
W XVII wieku tabaka stała się symbolem arystokracji, zastępując palenie tytoniu. W Anglii, po powrocie króla Karola II Stuarta z wygnania, tabaka szybko zyskała na popularności wśród angielskiej arystokracji. W Polsce, tabaka była ważnym elementem kultury, o czym świadczy choćby jej obecność w literaturze narodowej, jak w „Panu Tadeuszu” Adama Mickiewicza.
Tradycja zażywania tabaki przetrwała do dziś w niektórych regionach Polski, szczególnie na Kaszubach, gdzie jest ona częścią lokalnej tradycji i kultury. Kaszubska tabaka, znana ze swojej wyjątkowej mocy i dodatkowych składników, takich jak koniak czy chrzan, jest symbolem tożsamości regionalnej.
Historia tabaki to także historia kontrowersji i zakazów. W Rosji car Michał I wprowadził surowe kary za zażywanie tabaki, a papież Urban VIII ekskomunikował osoby zażywające ją w kościele. Mimo to, tabaka przetrwała jako forma używania tytoniu, a jej historia jest świadectwem zmieniających się obyczajów i społecznych norm.
Współcześnie tabaka jest mniej popularna niż w przeszłości, ale nadal stanowi interesujący element kulturowy i historyczny, będąc przypomnieniem o dawnych czasach, kiedy to była symbolem statusu, luksusu i kontrowersji.
