Przemyt papierosów to zjawisko, które ma miejsce na całym świecie, a jego trasy często przecinają wiele granic państwowych. W Europie jedną z najbardziej znanych tras przemytu jest tzw. „warszawska aleja”, która jest głównym szlakiem przerzutowym papierosów ze Wschodu na Zachód. Szacuje się, że każdego roku przez tę trasę do Polski trafia około 20 miliardów sztuk papierosów, z czego połowa zostaje w kraju, a reszta jest przerzucana dalej na Zachód, gdzie ceny legalnych papierosów są najwyższe w Europie.
Trasa ta zyskała na znaczeniu po wejściu Polski do Unii Europejskiej w 2004 roku, kiedy to rząd zobowiązał się do zwiększenia cen papierosów, aby z czasem dorównały one cenom w zachodniej Europie. Wielki szmugiel rozpoczął się z Kaliningradu, gdzie znajdują się Bałtyckie Zakłady Tytoniowe (BZT), jedna z największych fabryk w regionie, której produkcja znacznie przekracza zapotrzebowanie lokalnego rynku. Papierosy z BZT są wywożone na Litwę i do innych państw bałtyckich, a stamtąd trafiają do Polski.
Inną znaną trasą jest drogowe przejście graniczne w Bobrownikach oraz kolejowe przejście graniczne w Terespolu, które były wykorzystywane do przemytu ponad 18,8 milionów paczek papierosów z Białorusi do Polski, powodując straty dla Skarbu Państwa na ponad 437 milionów złotych.
Przemytnicy papierosów nieustannie doskonalą swoje metody i zmieniają trasy przerzutu, aby unikać wykrycia przez służby celne i policję. Działania te są częścią szerszej problematyki związanej z przestępczością gospodarczą i wymagają skoordynowanych działań różnych służb państwowych oraz współpracy międzynarodowej.
Walka z przemytem papierosów jest nieustannym wyzwaniem dla organów ścigania, które muszą być o krok przed przemytnikami, stosując nowoczesne technologie i metody śledcze. Jest to niezbędne, aby chronić interesy państwa, zdrowie publiczne oraz legalny rynek wyrobów tytoniowych.